Een verloren geraakte tijd
In de Volkskrant van 19 december 2015 in de rubriek ‘nieuwe
inzichten van week 51’ een korte wat vreemd gecomponeerde tekst van Peter
Giesen naar aanleiding van de hybride verkiezingsnederlaag van het Front
National, dat hij nostalgie verwijt. Tussen haakjes, een weemoed naar een
verloren gemaakte tijd - al noemen anderen dat een verloren geraakte tijd - is
blijkbaar uit den boze of irrelevant. Giesen stelt aan het eind dat de wereld
verandert en dat wie zich niet aanpast, verliest. Klinkt plausibel en Giesen
wil blijkbaar winnen.
Hij citeert de historicus Marc Bloch die zegt dat pogingen om een deksel op de geschiedenis te leggen tot mislukken gedoemd zijn. Wanneer nu welk deksel op wat gelegd moet worden vermeldt zijn tekst hier niet expliciet.
Hij citeert de historicus Marc Bloch die zegt dat pogingen om een deksel op de geschiedenis te leggen tot mislukken gedoemd zijn. Wanneer nu welk deksel op wat gelegd moet worden vermeldt zijn tekst hier niet expliciet.
Bij deze suggesties zijn enkele aantekeningen te plaatsen.
Giesen spreekt over de wereld en nog iets: de wereld en de andere wereld of de
niet-wereld. Zoiets. Nu is de wereld een nogal vagelijk begrip maar hoort het
Front National daar nu bij of niet en zou datzelfde ook gelden voor de stemmers?
Het lijkt erop dat Giesen zegt dat de wereld elders gemaakt is of gemaakt wordt
en dat de anderen, onderdeel van die wereld maar er tegelijkertijd buiten
staand, zich maar hebben aan te passen. Hoe wordt trouwens niet geheel
duidelijk. Maar is het niet evenzeer zo dat mensen als de Front
National-stemmers zich ook een deel van die wereld mogen voelen en dat ook
zijn? Maken zij die ook niet met de
verwerkelijking van hun dromen, idealen, herinneringen, verwachtingen en
gedachten en met hun vitale aanwezigheid in die wereld?
Dezelfde vraag bij Marc Bloch. Ook hier een begrijpelijk
maar passief beeld van een geschiedenis die zich volgens mij op elk moment
voltrekt. Maar ook hier zijn diezelfde stemmers zelf onderdeel van die
geschiedenis en Bloch lijkt met Giesen te zeggen dat anderen geschiedenis maken. De geschiedenis van de wereld is iets
waar geen deksel op gedaan kan worden maar die blijkbaar wel op een bepaalde
manier afgesloten kan worden om immers ruim baan te verlenen voor datgene wat
wel onderdeel van die ‘ongoing’ geschiedenis is. Zou er met deze suggestie van
Giesen of Bloch dan ooit een verzetstrijd waar dan ook mogelijk zijn geweest? Of zijn
zij de bepalers van de juiste kijk op de geschiedenis en dus van de
geschiedenis zelf? Multiculturalisten vertonen een zelfde passief beeld van de
geschiedenis van hun tijd; een reeks van gebeurtenissen die zich onafwendbaar
aandient en waaraan men zich maar te passen heeft.
Als een samenleving in verval gekenmerkt kan worden door
een passieve blik naar haar eigen geschiedenis dan is de huidige samenleving er
één in verval. Ze is louter consumptief geworden. Afwachtend. En statisch in
geestelijk-intellectueel opzicht.
