aforisme 836 2013

Het verchristelijkte westen heeft met het toenemen van de welvaartsstaat en via de revolte van de zestiger jaren gaandeweg de deugd voor het principe ingewisseld. Voorzichtigheid, gematigdheid en passendheid zijn vergeten. Vasthoudendheid en rechtvaardigheid worden niet meer door het verstand gereguleerd. De mens heeft zich in zijn solipsistisch bastion teruggetrokken om vandaar uit beginselen als groei, verdraagzaamheid, hoop, geloof en tolerantie te prediken. Deze mens, dit solus ipse, dit wezen alleen met zich zelf, is vergeten dat deugden er toe dienen zijn gedrag te remmen door hem ondermeer voor te houden dat de deugden juist deugden zijn in hun onderling verband en dat een overmoedige verabsolutering van elke deugd en zeker van elk beginsel tot catastrofes leidt.